De Chinese muur
China - China - Om de grote toeristengroepen te ontlopen ga ik niet naar Badaling, maar naar het plaatsje Mutianyu. Badaling ligt het dichtst bij Beijing en trekt daardoor veel toeristen. Ook ga ik al voor zeven uur op pad. Op dit vroege tijdstip is het al druk in de straten van Beijing. Ik kan mij voorstellen dat het verkeer hier binnen een uur helemaal vastloopt in de ochtendspits. Ik probeer nog wat te slapen. Tevergeefs. Om half negen kom ik aan in Mutianyu bij de Chinese muur. Het is gelukkig droog. De souvenirverkopers openen net hun kraampjes. Om de beroemde Chinese muur te bezichtigen moet ik eerst een klim van twintig minuten maken. Ik kan ook met de kabelbaan, maar dat vind ik niet zo passen bij de omgeving. Hier krijg ik al snel spijt van. De klim valt mij behoorlijk tegen. Het is vochtig warm. Als ik halverwege ben, besluit ik mijn pas aan te passen. In een veel rustiger tempo klim ik verder. Als ik de laatste bocht neem, zie ik de contouren van de muur. Indrukwekkend! Als ik door het poortje loop, sta ik echt op de wereldberoemde Chinese muur. Wow!. Ik sta door het vroege tijdstip praktisch alleen op de muur. Ik besluit om een stuk over de muur te lopen. Ik sla links af. Het is mistig. Het uitzicht beperkt zich tot hooguit vijftig meter. Af en toe is er iets meer zicht door de wolken. Dan zie ik de muur slingerend door het landschap. De Chinese muur volgt het heuvellandschap. Dit betekent dat ik flink moet klimmen en dalen om de route te volgen. Soms is het ook verraderlijk glad. Ik loop van uitkijktoren naar uitkijktoren. Ik loop ruim een uur op de muur. Bij uitkijktoren nummer zes koop ik een ticket voor de roddelbaan. Hoewel het natuurlijk niet past in deze historische omgeving, stap ik toch in het roddelkarretje. De bediening is eenvoudig. Om vooruit te komen druk ik de hendel voor me naar voren. Om te remmen laat ik hem los. Met wat gebaren wordt mij uitgelegd dat ik mee moet leunen in de bochten. Ik ga van start.