De Witte Woestijn in Egypte
Egypte - Egypte - Om zeven uur stappen we, onder de begeleiding van Ale, in de bus. Ale is onze bewaker voor de komende dagen door de woestijn. Een stoer jong ventje van net 21, met een enorme gun aan zijn riem. Het ziet er veilig uit, alleen schat ik hem in dat hij al weg is als we hem echt nodig hebben. Het is in Egypte verplicht te reizen met, of een gewapende bewaker aan boord, of in konvooi. Het zal wel ergens nodig voor zijn. Maar het kan gelukkig nog erger. Vanaf het hotel worden we begeleid door een politieauto met loeiende sirene. De kruispunten worden afgezet om de Hollanders veilig de stad uit te krijgen. Wat een flauwekul! Nadat de politie weer vertrokken is en wij weer volledig op Ale aangewezen zijn, stoppen we enkele keren om fruit in te slaan, water te kopen en geld te halen bij de geldautomaat. Via de piramides rijden we richting de 6-october stad. Daarna is het echt tijd voor de woestijn. Het weer is wat heiig en het is zelfs fris in de bus. We rijden door de zwarte woestijn. De zwarte woestijn is ontstaan doordat de donkere rotsformaties erodeerden (afslijten) door de wind. Bij een resthouse in het midden van de woestijn drinken we wat. Hier kunnen we ook even de benen strekken. Op weg naar de Oaseplaats Bahariyya stoppen we in de zwarte woestijn om een foto te maken van de zwarte berg. Deze karakteristieke zwarte berg steekt ver boven de woestijn uit en heeft vroeger dienst gedaan als uitzichtpunt voor de Engelsen. We rijden door naar Bahariyya. In het dorpje is onze bus een bezienswaardigheid. We worden toegewuifd door vele kinderen. We moeten erg lachen om de fietsverhuur midden in het plaatsje. Het assortiment bestaat uit een serie verroeste fietsen. Jammer dat we geen tijd hebben om hier even te stoppen. Via de soms eindeloze weg rijden we verder de woestijn in. Het uitzicht verandert van de zwarte grauwe landschappen in de zandlandschappen zoals ik me een woestijn voorstel. Bij een uitkijkpunt was de gelegenheid om een foto te maken van de zandbergen. Bij de Cristal Mountains laat Mohammed zien hoe het kwarts in de berg door het zonlicht glinstert. Van een afstand lijkt de berg daardoor van kristal. Terwijl de zon achter de zandduinen verdwijnt, arriveren we een stukje verder bij de paddestoelbergen. Fraaie rotsformaties van kalksteen gevormd in de vorm van een paddestoel door de wind. Met de oranje gloed van de ondergaande zon levert dit surrealistische plaatjes op. Vanaf deze paddestoelbergen lopen we de laatste kilometer naar onze overnachtingplaats in de woestijn. Bij de tent in de woestijn zijn de bedoeïen al bezig met de maaltijd. In het donker weerkaatsen de witte kalkbergen rond de overnachtingplaats van de witte woestijn.